Chyba najczęściej powtarzane hasło przez przeciwników łowiectwa. O tym kto, do czego, gdzie, kiedy i jak myśliwy może w Polsce strzelać do zwierzyny decyduje wiele uregulowań prawnych. Zacznijmy jednak po kolei.
Myśliwy nie może strzelać do każdej zwierzyny. Katalog zwierząt łownych, czyli takich na które można w Polsce polować, określa rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 11 marca 2005 r. w sprawie ustalenia listy gatunków zwierząt łownych (Dz.U. z 2005 r., nr 45, poz. 433 z późn. zm.) zawierające listę 32 gatunków. Jest to katalog zamknięty, czyli myśliwy samowolnie nie może oddać strzału do zwierzyny nie znajdującej się na tej liście. Niektóre spośród tych gatunków objęte są moratorium, czyli całorocznym okresem ochronnym i nie wolno na nie polować. Nie wszystkie z wymienionych gatunków występują na całym obszarze Polski lub ich populacja jest na tyle nieliczna, że nie podlegają użytkowaniu łowieckiemu.
Kolejne ograniczenie w polowaniu na zwierzynę dotyczy okresów ochronnych. To również jest uregulowane przepisami, w tym przypadku wynikających z rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 16 marca 2005 r. w sprawie określenia okresów polowań na zwierzęta łowne (Dz.U. z 2005 r., nr 48, poz. 459 z późn. zm.). Rozporządzenie określa nie tylko okresy polowań na poszczególne gatunki zwierząt łownych ale również dodatkowe regulacje w ich obrębie.
Dodatkowe ograniczenia w polowaniu wynikają z planów łowieckich. Wieloletnie Łowieckie Plany Hodowlane nierozerwalnie powiązane są z koncepcją rejonów hodowlanych. Głównym celem łowieckich rejonów hodowlanych jest wdrożenie idei wielkoobszarowego planowania w gospodarce łowieckiej. Rejony hodowlane to obszary obejmujące swym zasięgiem całoroczne areały bytowania lokalnych populacji zwierzyny. Granice rejonów są wyznaczane z uwzględnieniem lokalizacji wszystkich kompleksów leśnych i naturalnych ciągów migracyjnych zwierząt. Dla każdego rejonu hodowlanego WŁPH sporządzany jest oddzielnie i obejmują okresy dziesięcioletnie.
Corocznie koła łowieckie sporządzają dla każdego obwodu łowieckiego roczne plany łowieckie. Określają one ile zwierząt i jakich gatunków można pozyskać w każdym roku gospodarczym. Osoby tworzące takie plany dla poszczególnych obwodów łowieckich muszą znać bardzo dobrze liczebność i stan zdrowotny poszczególnych gatunków zwierząt na danym terenie aby móc określić ewentualną potrzebę redukcji poszczególnych grup populacji konkretnego gatunku lub określić działania zmierzające do zwiększenia ich liczebności. Chodzi o zachowanie struktury wiekowej populacji oraz właściwych proporcji płci.
Na zakończenie warto jeszcze dodać, że możliwość strzelania do samców zwierzyny płowej w Polsce mają tylko myśliwi z uprawnieniami selekcjonerskimi. Uzyskać takie uprawnienia może myśliwy z minimum 3-letnim stażem łowieckim, po zaliczeniu stosownego kursu i zdaniu egzaminu.
Zatem stwierdzenie, że „myśliwi mogą strzelać do wszystkiego co się rusza” nie ma żadnego umocowania w przepisach. Jest stwierdzeniem krzywdzącym i stereotypowym. Mającym za cel wywołanie psychozy strachu i niechęci do myśliwych jako nieobliczalnych, uzbrojonych psychopatów.